روزهای زندگی

.

""^

...
"تابستون بهم گفت شاید برای میلاد امام رضا(ع) بریم مشهد. خوشحال شدم براش و بیشتر برای مامانش. چندین سال بود که دلش زیارت می خواست و هی نمیشد...
...
سه روز قبل میلاد امام رضا(ع) جور شد که ما بریم مشهد... کلی رویا بافی کردم برای خودم، گفتم وقتی رسیدیم مشهد با هم هماهنگ می کنیم و میریم حرم. اصن یه شب تا صبح تو حرم می مونیم و کلی با هم حرف می زنیم.به لحظه ی اولین دیدارمون فکر کردم. لابد باید هم دیگه رو محکم بغل می کردیم و کلی ذوق می کردیم از با هم بودنمون... باید حواسمون پرت میشد از نگاه آدمایی که از کنارمون رد میشدن، حتمن یادمون می رفت که کجاییم و آخر یکی از خادمای حرم میومد سروقتمون و با اون چوبای پر دار میزد بهمون و می گفت خانم اینجا حرمه!! ...
...
نشد... نیومدن! گفت قسمت نبود که بیایم.
بیشتر از همه ناراحت مامانش بود. قول داد که خودش برای اربعین مامانشو ببره مشهد.
خیلی سختی کشید... خیلی غصه خورد... می گفت خوشحالی رو تو چشمای مامانم می بینم، فاطمه اگه بازم نشه چی کار کنم؟
...
این چند روز همه ی حرفامون درباره ی سفرشون بود. من سوال می کردم و اونم گزارش لحظه به لحظه می فرستاد. کلی ذوق می کردیم و ته دلمون نگران هم بودیم...
...
من به کربلا نرسیدم...
خوشحالم که الان اونا مشهدن.
خداروشکر
.
..
...
#آمدم_ای_شاه_پناهم_بده
#سپردم_دل_را_به_جاده
#خرم_آن_لحظه_که_مشتاق_به_یاری_برسد"

.

.

* این متن رو سه روز قبل اربعین 94 تو اینستاگرامم برای دوستم کوثر نوشتم.

هم دلم می خاست الان شب میلاد امام رضا (ع) بود و من مشهد بودم... هم دلم تنگ شده برای دهه ی اول محرم... هم دلم پیاده روی اربعین می خواد.

دلم هوای اون روزا رو کرده.

عکس: مشهد- شب میلاد امام رضا(ع)- پارسال

فردا نوشت: کوثر تو راه تهرانه :)