روزهای زندگی

تقربین ساعت 10 و نیم به وقت عراق بود که رسیدیم نجف. تا کارامونو درست کنیم و ماشین گیر بیاریم یکم طول کشید.
ماشین گرفتیم به سمت حرم و امیدوار بودیم همون اطراف یه جا پیدا کنیم که شب بخوابیم.
راننده ای که ما رو می رسوند مقداری اهل دل بود و تا ما سوار شدیم برامون از مداحی های خودشون گذاشت.
خیلی خوب بودهااا... فقط مشکلش این بود که ما نمی دونستیم با مداحی های اینا باید چه فازی بگیریم.

پیاده روهای خیابونای اطراف حرم پر بود از زائرایی که خوابیده بودن.
هر چی به حرم نزدیک تر میشدیم تعداد جمعیت و دسته های سینه زنی بیشتر میشد.
ما سلام دادیم و به سمت صحن فاطمة الزهرا رفتیم.
قبل سفر شنیده بودیم که این صحن رو برای اقامت زائرای اربعین آماده کردن.
من و دخترعمه یه گوشه ی دنج تو قسمت خانوما پیدا کردیم و از بابام خداحافظی کردیم.
دیدن این صحنه که یه عالمه آدم کنار هم خوابیده باشن واقعن جالب بود. ساعت 2 نصفه شب بود که از روی یه عالمه آدم خواب پریدیم تا یه جا پیدا کنیم و بخوابیم.
موقع خواب داشتم به این فکر می کردم که حتا یه بارم از ذهنم نگذشته بود که یه شب تو صحن حرم امیرالمونین بخوابم.
قرار بود چهارشنبه رو نجف بمونیم و پنج شنبه صبح به سمت کربلا حرکت کنیم.